stress en ander westers ongemak

De Nederlandse drukte begint een beetje uit ons systeem te raken, maar nog niet helemaal. We werden de afgelopen dagen nog vaak herinnerd aan de Nederlandse stress door onze huurders, die er duidelijk een andere "schoonheids-standaard" op na houden (ja, wat een verassing, zullen de meesten van jullie denken)... gelukkig heeft onze held Jan Willem alles geregeld. Nogmaals dank, je bent een topper! We hebben 160 euro verdiend door geld terug te claimen bij de ABN van een soort van dubbel afgeschreven pinbeurt op Sao Paulo airport. We beginnen ons inmiddels iets minder druk te maken over ons budget, we waren een beetje geschrokken van hoe snel we onze bankreking zagen dalen. Maar genoeg over stresserige drukte dingen...
Steeds meer kunnen we genieten van de heel erg vriendelijke en behulpzame brasilianen en nu argentijnen. Het is hier nog heel normaal om als iemand de weg vraagt, mee te lopen naar het andere kant van de stad om hem te brengen waar ie moet zijn. De eerste x wachtten we op het moment dat er om geld gevraagd ging worden, maar dat kwam niet!?! Nu beginnen we steeds beetje meer te vertrouwen op de vriendelijkheid van de mensen om ons heen. Relax!
Qua natuur blijft t bijzonder hier: zelfs midden in de (grote) stad zie je vaak meer groen dan beton!
Na de braziliaanse, ook de argentijnse kant van de watervallen van iguazu bekeken: top! Veel dieren: een kaaiman, soort racoon achtige beessies, vogeltjes in allerlei kleuren en maten, vissen, hagedissen en meer. En de waterval blijft overweldigend, elke keer opnieuw, uren lang. Dit moet echt de plaats zijn waar Adam en Eva ooit begonnen zijn!
Inmiddels ook weer een fijne busreis van zo´n 14 uur achter de rug naar Urugay (de bus is hier gelukkig wel heel erg relaxed, soort 1st-klas vliegtuig, stoelen met voetenbankjes, stewerdess, film). Wat een enorm continent! De lange afstanden beginnen een beetje door te dringen, en te wennen.
In Urugay, Paysandu, aangesloten bij een groepje reizende Argentijnse muziekanten, erg gezellig. En niet onbelangrijk, ze hadden gitaren mee, dus heb ik weer ff lekker kunnen pingelen.

Ciao!

P.S. Van lotte: Bart heeft inmiddels zijn eerste stoeptegel grote biefstuk op. Ik kijk vol spanning uit naar het moment dat hij een cowboy hoed koopt en zich en echte Gaucho voelt. Dan kan ik m tenminste op een paard zetten voor een dagje avontuur.