Berichten uit de achterbak

Hallo! Om te beginnen: Iedereen heel erg bedankt voor alle lieve berichtjes, mailtjes, smsjes, krabbels en luid gezongen voicemails op mijn verjaardag!!
Dan: Waar waren we ook alweer gebleven… Ja, Uyuni! Daar zijn we (wel op gehoopt maar toch een beetje onverwacht) Eef en Ed weer tegengekomen. Zij hadden inmiddels een busticket richting La Paz op zak, maar toen wij het idee opperden om met z´n vieren een rondje Bolivia te doen in onze auto, was dat kaartje per direct waardeloos! Tuurlijk gaan we met zijn vieren op avontuur!
Voor vertrek hebben we eerst Jim een ochtendje beautycentrum kado gedaan, dat was hard nodig na 100 km zoutvlakte; en auto´s wassen dat kunnen ze hier in Bolivia hoor! Elk hoekje en gaatje werd met de hoge-drukspuit stof- en zoutvrij gemaakt. Daarna nog even tanken, en dan zouden we weg kunnen. Blijkt er in heel Uyuni (3 tankstations!) geen benzine meer te krijgen!! Shit!.. Hmm, met wat nog in de tank zit moeten we het kunnen redden tot de volgende stad; toch maar op pad dan. Maar na een uur bleek dat Jim er ook geen zin in had, gestotter en gesputter, tot we volledig stilstonden. Vol-gas, met hoog toerental, bleek Jim het nog wel te doen, dus omgedraaid en met Bart als volleerd courreur achter het stuur zijn we op volle snelheid terug naar Uyuni geknald. Terug bij af.
Na 1 minuut wist de mechanico het wel: de carburateur was vies (voelde zich waarschijnlijk achtergesteld bij de rest van de schone auto). Volgende dag, met schone carburateur, zonder problemen op weg naar Potosí, met Eef en Ed in de achterbak. Beetje stoffig, maar wel lekker in het zonnetje. Zeker met onze nieuw aangeschafte lama-sokken, lama-handschoenen, lama-sjaals, en lama-dekentjes is het goed toeven in de pick-up! En eigenlijk comfortabeler dan voorin, want in de cabine is het nogal een gerammel en geratel van half-losse onderdelen als we over gravel rijden… Nog een boilviaanse dame die stond te liften meegenomen, gezellig met z´n allen in de achterbak, er kan nog meer bij! De laatste kilometers in Potosi, dat op 4km hoogte ligt, begon Jim weer moelijk te doen, waarschijnlijk last van zuurstofgebrek, en met horten en stoten ons hostel bereikt.
In Potosí rustig aan gedaan, dat kan ook niet anders op die hoogte… na 3 passen omhoog ben je al buiten adem. Een poging gedaan een auto verzekering voor Bolivia af te sluiten, maar wederom zonder succes, het lijkt echt onmogelijk. Maakt ook niet zoveel uit, want in tegenstelling tot in Chili en Argentinie heeft in Bolivia nog geen agent naar een verzekering gevraagd, dus het zal wel loslopen (maar we rijden wel heeeeeeel voorzichtig natuurlijk).
De mijnen, waar Potosí bekend om is, hebben we overgeslagen. Zou levensgevaarlijk zijn om dynamiet af te steken (wat schijnt te mogen in die mijnen) met al die gassen… Lotte en Ed hebben in Potosí gevochten om wc tijd… allebei een flinke buikgriep.
Van Potosí naar Sucre (gelukkig voor Lot en Ed) een luxe asfaltweg! Voelt meteen een stukkie minder avontuurlijk, maar gelukkig hebben we Jim, die elke tocht spannend kan maken, en dit keer halverwege begon te stinken. Het leek erop dat de rem bleef hangen zodra je hem 1x goed intrapte. Het laastste stuk dus maar zonder rem gereden en alles op de motor geremd, lang leve het nieuwe rijden! In Sucre bleek de rempomp stuk en is meteen vervangen. De lamp die Bart er inmiddels ook afgereden had tegen een muurtje, hebben ze ook maar meteen vervangen (tja, zelfs de beste chauffeur maakt wel eens een foutje…).
In Sucre barst het van de tour-agencies, dus wij hebben ons ook maar laten verleiden… een dag motor/squad rijden en een dag paardrijden door de prachtige omgeving van Sucre! De motor beviel erg goed; in Nederland toch maar dat motorrijbewijs gaan halen! Het paard beviel ook goed, zes uur in het zadel door de heuvels was top… Alleen de zere billen na afloop bevielen beduidend minder goed. In Sucre Lottes 30e verjaardag beetje in mineurstemming gevierd door alweer gedoe met onze huurders, maar dat later zeker weer goed gemaakt! (en Jan-Willem, onze waarnemend huisbaas is een held!). Wel lekker bitterballen en kroketten gegeten!
Na 4 dagen Sucre weer de hele bende ingepakt, elke keer weer verbazingwekkend hoe een hostelkamer er binnen 5 minuten na aankomst volledig ontploft uitziet, en hoe we toch bij vertrek elke keer alle zooi weer in onze rugzakken gepropt krijgen. Op weg richtng Santa Cruz. Na een flinke dag hobbelen 200 km afgelegd en in piepklein Pojo (dorpje) een heel leuk hostel gevonden. Volgende dag doorgetrokken naar Samaipata. Prachtige route! De echte bergen hebben we inmiddels achter ons gelaten; hoewel het hier nog wel bergachtig is, is het lang niet meer zo ruig. We rijden weer volop in het groen, soms lijkt het al bijna jungle. Met de hoogte ook de kou van de Altiplano achter ons gelaten, heerlijk dat we nu weer in wat warmer gebied komen! In Samaipata een super mooie camping gevonden en twee dagen lekker gewandeld – eerst een dag door het ´cloud forest´ van parque national Amboró, en de volgende dag een berg op naar een plek waar condors in bad gaan?!?! De condors –spanwijdte ruim 2 meter, detaitje- kwamen echt vlak langs, wat een coole beesten!
Vandaag rustig aan, beetje van de zon genieten, beetje hangen in onze hangmat, lekkerrrrrrrr, om morgen weer op pad te gaan via Santa Cruz richting het Noorden van Bolivia! Op naar het echte tropische amazone regenwoud! (waar ze hopelijk wel bruggen bouwen, op de kaart lijkt het een best grote weg….)

Ps. Bart is heel subtiel vergeten te vertellen dat ie onze portemonnees is kwijtgeraakt! Zowel ons eigen geld als de pot, zucht. We weten niet of ie gerold is of dat de boel gewoon uit z´n zak is gevallen tijdens het paardrijden(raar, alle andere dingen zaten er wel nog in...). Anyways, de schade valt te overzien, de belangrijkste pasjes zaten veilig elders opgeborgen, dus we overleven het wel weer!