Zeeleeuw gebrom, rapids en zwaveldamp (en jimmy!)

Hij doet het geweldig, onze jimmy! Ons bed (de bak van de pickup met op maat gemaakt matras) slaapt heerlijk en onze zelfgefabriceerde tent heeft vannacht ook de vuurdoop overleefd, een nacht regen. Eerste tochtje weg uit Puerto Montt was spannend, maar elke dag krijgen we meer vertrouwen in jimmy. Al trilt hij voor ons gevoel uit elkaar op een onverharde weg, en begint ie een beetje te stotteren als we lang omhoog rijden, we houden van m! Met de chilenen op de weg is het nog ff wennen. We hebben al veel mensen gevraagd hoe het nou toch zit met die chileense verkeersregels, maar chilenen zelf kijken ons een beetje verdwaasd aan en krijgen het niet voor elkaar een begrijpelijk antwoord te produceren, en de buitelanders die hier rijden zeggen dat ze de regels ook nog niet ontdekt hebben. We hebben in ieder geval al wel een paar keer iets fout gedaan gezien de heftige gebaren en scheldpartijen in de autos die vonden dat ze voorrang op ons hadden. Links lijkt hier vaak voorrang te hebben... maar niet altijd... Ritsen doe je hier niet, je stopt gewoon op de invoegstrook... en zo zijn er vast nog meer dingen die we zouden moeten weten... ons devies is ¨tranquilo¨, rustig aan, we hebben geen haast.

Na Puerto Octay zijn we doorgereden naar Lago Puyehue, en hebben we vlak bij Entre Lagos aan het meer gekampeerd. Het was de mooiste camping die we tot nu toe gezien hebben, en aangezien het laagseizoen hier ook echt laagseizoen is, waren we de enige campinggasten. Dat betekent een prive-strandje, en de beste plek met prachtig uitzicht, hoe goed kun je het hebben!! Leuke bijkomstigheid is dat we er ook een Jottem II bij kregen, een onwijs leuke enthousiaste Ierse setter, die ook van het strand en het water houdt! We hebben 2 dagen lekker rustig aan gedaan, gebbd op ons kampvuurtje, en voor het eerst zelf verse broodjes gebakken (ongelofelijk maar waar: Lot gaat voor culinair!)

Daarna doorgereden naar Valdivia, een studentenstad/-dorp vlak bij de kust aan een kruispunt van een paar grote rivieren, met gezellige terrasjes, goed eten en zeeleeuwen die een beetje rondhangen in de haven. We hebben deze beesten van eng dichtbij kunnen bekijken: lomp en vies zijn ze! (eigenlijk vooral de mannetjes...) De hele dag een beetje vechten om het beste plekkie in de zon door een soort diep, snotterig, gorgelend geluid te produceren en de ander te imponeren door je hoofd zo hoog mogelijk in de lucht te steken of door m simpelweg te bijten. Wel erg vermakelijk! We zijn blij dat onze reis in deze volgorde verloopt, als je me nu zou voorstellen te gaan snorkelen met zeeleeuwen (wat toch echt een van de hoogtepunten van onze reis tot nu toe is), zou ik je voor gek verklaren en geen haar op mijn hoofd zou erover denken om ja te zeggen. Die joekels zijn groot en veeeeels te spannend!

Na een paar dagen zijn we doorgereden naar Pucon, waar we zouden meeten met Eef & Edwin (www.eefened.waarbenjij.nu). Eef was een buurmeisje van Lot in Hapert (...het is een heel erg kleine wereld...). De eerste avond lekker gebbqd en (schandalig veel) te veel gedronken samen met Eef en Ed en twee grappige amerikanen die naast ons op de camping staan. Ondanks zijn enorme-mega-kater moest Bart toch de volgende middag zijn bed uit, want raften stond op het programma! Op een erg mooie rivier (de Trancura Alta) met flink wat rapids (tot klasse 4 hebben we ons laten vertellen) en een lekker zonnetje. Erg cool!
2 dagen later de actieve vulkaan Villarica opgelopen. 6 Man en 2 gidsen. Een flinke klim maar goed te lopen (na de paso John Gartner valt alles in het niet) de berg op. Daarna de crampons onder de bergschoenen om het verder over de gletscher omhoog te klimmen, ijspik in de hand! Op de top kwamen we in afschuwelijke zwaveldampen terecht, alsof je longen in de fik staan! Vervolgens een rondje rond de krater gelopen met een briljant uitzicht over de Andes en de meren, en aan de andere kant het indrukwekkende gat van de vulkaan, die af en toe een diep gebrom liet horen en dampte uit alle kieren en gaten.
En toen naar beneden! Bij het ijs aangekomen werd ons gezegd onze stevige soort-van-luier aan te trekken, die we in onze rugzak hadden meegekregen van het bedrijfje waarmee we gingen. Op onze kont naar beneden door een soort bobsleebaan met onze ijspik als rem!! Lekker hard! (en een lekkere blauwe plek op bart zijn been door een plots opduikende steen op de baan!)

Waarschijnlijk in de komende week richting Santiago samen met eef en ed (die ook net een auto hebben gekocht) om ons definitieve eigendomsbewijs van Jimmy te ontvangen (lang verhaal, maar we krijgen nog iets opgestuurd wat we volgens sommmigen beslist nodig hebben om de grens over te kunnen).

Hasta de volgende x!