Een goed begin...
Blijf op de hoogte en volg Bart en Lotte
24 Juli 2018 | Oeganda, Bujagali
Ons huis opgeruimd, tassen gepakt, knuffels mee, we kunnen gaan! De meiden ontploften bijna van enthousiasme, er werden sprintjes door de hallen van Schiphol getrokken, afgewisseld met vreugdedansjes.
Door zus Ellen en neefje Kaj voorzien van het hoognodige vliegtuigvoer (grote zakken snoep + drop voor opa) en uitgezwaaid. Off we go!
10 uur vliegen verliep soepel, geen gespuug, en om 22.30 locale tijd landden we in Entebbe. Het weerzien met Opa Afrika! En... de eerste Afrikaanse rij... tot onze verbazing werden we uit de rij geplukt en mochten we vooraan invoegen; waarschijnlijk waren de vermoeide blikken van onze meiden niet te missen door de chef van de rij (ja, je kunt hier baas van de rij zijn).
Ons guesthouse Yellow Haven hadden we al vanuit Nederland geboekt en is een oase van rust in het grote, drukke Kampala. De eerste dagen vallen de gewone dingen die anders zijn het meeste op. Veel mensen op straat, lang wachten, veel lachen, veel zooi.... Elke dag vragen we aan de meiden: “wat is er anders dan thuis?” en krijgen heerlijk pure antwoorden: “bruine mensen”, “dat vrouwen bananen op hun hoofd dragen”, “je heeeeeel lang moet wachten op je eten”, “er heel veel brommers op de weg rijden”, “dat het zo gezellig is omdat er altijd veel mensen op straat zijn”.
Om meteen kennis te maken met wat er nog meer anders kan zijn, ben ik een dagje met opa meegegaan naar zijn werk in het ziekenhuis. Rondje over de brandwonden en plastische chirurgie afdeling. Indrukwekkend. Vooral de kleine hummeltjes met vreselijke brandwonden. Kleine kids, koken op open vuur, kaarsen en mosquito netten zijn een waardeloze combi... Maar ook de patienen met chemische brandwonden door aanvallen met accuzuur. Gelukkig weet Rein er met zijn team nog wat van te maken, maar wat een drama...
We mogen de komende vijf weken de auto van de opa Zeeman gebruiken! Dus ons rustig klaar gemaakt voor onze roadtrip: kaart, geld, telefoontjes uganda proof, etc... en de eerste meters op de weg in Kampala “Uganda style”. Gewoon rustig je baan vinden in de chaos, waar een wil is, is een weg. Knipperen met je voorlichten betekent: maak ruimte, ik kom eraan en ga niet remmen. Als je naar rechts wil waar dat eigenlijk niet kan zet je je auto gewoon alvast een beetje dwars en druk je langzaam een beetje door tot je inderdaad rechts bent afgeslagen. En altijd opletten of er aan killer-verkeersdrempel undercover ligt... je ziet ze nauwelijks, maar je voelt ze des te meer.
Goed. Genoeg geacclimatiseerd, en eigenlijk vooral de chaos van de stad alweer zat. Meestal vertrekken we direct na aankomst in een nieuw land weg uit de stad, nu zijn we toch 4 nachten gebleven. Maar nu is het tijd om te gaan! Boodschapjes ingeslagen, vooral genoeg water en wat te eten voor t geval we ergens vast komen te zitten, opa’s Pajero volgetankt, en karren maar!
De weg leidt naar Jinja. De eerste 1.5 uur vooral letterlijk bezig om de drukte van de stad te ontvluchten... file, chaos, en overal geitjes, koeien en nog veel meer mensen. Als we eenmaal de stad uit zijn, rijdt het lekkerder. We lunchen bij de Ssezibwa falls (ja, die naam moet in t verslag, anders ben ik m volgende week weer vergeten). Prachtige waterval. Daarna nog een uurtje door naar Jinja, waar de Nijl uit lake Victoria ontspringt. We pitchen onze tent in Bujagali in het Nile River Camp. Vet uitzicht over de Nijl. Relaxte bar en relaxte mensen. Eigenlijk gewoon Backpackers Paradise. Inclusief Tracy Chapman en Bob Marley op de speakers. Wat een lekker plekkie!
Eerste avondje meteen vol in die backpack revival gedoken (sja, dat is aantrekkelijk hoor, als je bijna 40 wordt), en samen met de Zuid-Afrikaanse eigenaar en nog wat leuke luitjes het iets te laat en iets te zat gemaakt. En ja, als je wel al 40+ bent, valt dat natuurlijk zwaar. Volgende ochtend heeft Bart dus groen in de tent doorgebracht.
In de middag twee kanootjes gehuurd, en met de meisjes lekker een stuk over de Nijl gepeddeld. No worries beste opa en oma, in dat stuk zitten door de dammen géén hippo’s.
Later hebben we ons nog een uurtje vermaakt met het slingertouw boven de rivier. Stiekem best een beetje hoog en best een beetje eng. Maar niet als je Saar heet en al zes bent. Yeehaaaaaa.... en plons! Cool chickie.
Besloten ook maandag nog in Bujagali te blijven, want t is hier zo fijn. Naar de Itanda Falls, de rapid waar de rafters omlopen, maar waar een paar dwaze kanoërs ons wel een mooi staaltje van hun kunnen toonden. Dapper!! En nee, na Ecuador ga IK NOOIT MEER in een kano op wild water.
Nadat men gisteravond al begon te lachen dat we waarschijnlijk na een maand nog steeds in Jinja zouden zijn (want het is daar zo fijn, weet je nog), moesten we vandaag natuurlijk het tegendeel bewijzen en weer op pad. Tijdens het afbreken van de tent kregen we bezoek van een hele club aapjes. De meisjes vonden het prachtig, en Nina heeft ze stuk voor stuk persoonlijk (apenlijk?) toegezongen.
Vandaag dus een mooie rit over verharde weg naar Mbale en door naar de Sipi Falls. Ons tentje staat op een mooi campinkje in dit wat bergachtige landschap, morgen gaan we die watervallen eens uitchecken.
Daarover vast meer in ons volgende stukkie! Bye!
-
24 Juli 2018 - 21:06
Ann Konemann:
Wat een leuk avontuur met het hele gezinnetje.
Om nooi te vergeten.
De foto,s geven een goed beeld bij het verhaal.
Geniet ervan en blijf gezond.
Groetjes,
Ann -
24 Juli 2018 - 22:07
Toos Van Raaij:
Mooi verslag van een prachtige reis. Leuk, die herkenning. Geniet ervan. Enne.. Julie, Saar en Nina, passen jullie goed op papa en mama? Lieve groetjes, oma Toos -
25 Juli 2018 - 07:33
Ruud Könemann:
Hoi Lot,
Wat een leuk reisverslag. Jullie maken een prachtige reis, we zullen jullie verslagen met interesse en plezier blijven lezen.
Hartelijke groetjes,
Ruud -
25 Juli 2018 - 22:17
Marja Bosje:
Geweldig, wat mooi om met jullie meiden mee te mogen maken
-
26 Juli 2018 - 07:21
Laura:
Super leuk om te lezen wat jullie beleven! Wat boffen jullie meisjes (en jullie) met deze gave ervaring! -
26 Juli 2018 - 12:10
Sjoukje En Wytze:
Wat een bijzonder avontuur!
Geweldig dat jullie dit doen
Geniet,doe voorzichtig en Enjoy
the TIA moments(this is Africa -
28 Juli 2018 - 08:46
Marja:
Wat kun je dit goed , wat een genot om jullie verhaal te lezen Lot. Ik geniet gewoon mee met deze mooie reis van jullie. Heerlijk dat de meiden zo genieten. Kijk al weer uit naar je volgende verslag.
Take care en geniet, liefs en een dikke knuffel. -
29 Juli 2018 - 10:59
Toos Van Raaij:
“Leve het nijlpaard”, Klein Orkest.
Ik hoor de zeemeisjes meezingen!
Geniet! Liefs, oms Toos
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
