Airtime and roadrunners

Zo, lekker voor onze camper, dametjes in bed na een heerlijk dagje... Maar laten we bij het begin beginnen. Zaterdagavond op Schiphol flinke rijen, zodat onze ruime planning ontaardde in een happy meal naar binnen schuiven in de rij voor het vliegtuig. Julie snapt het concept vliegtuig inmiddels, dus die vond het allemaal super cool, vooral de 100 disney films waar je uit kon kiezen. 'A bugs life' was duidelijk favoriet en is minstens vijf maal volledig bekeken. Mammalot vond het vliegen iets minder geslaagd en was grootverbruiker papieren zakjes (normaal geen sterke maag, maar zwanger zijn helpt duidelijk niet). Saar heeft een erg wisselende beleving van het vliegen. Van super gezellig tot heel erg niet gezellig. En dat laatste met name als de rest van het vliegtuig probeert te slapen.
We hadden 3 stoelen met z'n 4-en dus Juul of Saar zat (meestal bij Bart) op schoot. Waar netjes eten in het vliegtuig normaal al een uitdaging is (voor Bart ook zonder vliegtuig), bedenk er dan nog een kind op schoot bij met net zoveel bakjes en bekertjes voor zich. Dweilen met de kraan open zeg maar. In Dubai paar uur aan de grond en daarna in Sydney even eruit, om na 28 uur aan te komen in Auckland. Pfoe. Zonder benul van tijd en met niet al te veel uren slaap geprobeerd heel zakelijk en scherp te zijn bij het oppikken van onze camper. Maar helaas gooiden de banken roet in het eten. Onze speciaal voor de gelegenheid met werelddekking en groot maximum bedrag gepimpte pinpassen deden niks, omdat ze hier niet aan maestro doen. Onze 2 creditcards, die ze wel accepteren, hebben weer een niet groot genoeg maximum... Internet bankieren duurt internationaal een paar dagen (en we zijn onze identifier vergeten, maar dat terzijde) en ze geven ons geen camper mee zonder geld op hun rekening, ondanks onze blauwe ogen?!? Dus. Eerste nachtje NZ niet in onze camper maar in een heerlijk hotelbed doorgebracht, wat eigenlijk helemaal niet zo erg was. Om 3 uur 's nachts nog wat telefoontjes naar Nl, gelukkig is de credit card service desk 24-7 bereikbaar en hebben we een plan gesmeed dat ons de volgende dag genoeg geld zou opleveren om weg te kunnen cruisen, en zo gezegd, zo gedaan! Wel probleem dat we verder geen cent meer kunnen opnemen maar dankzij opa Hans is ook dat binnen een paar dagen opgelost: bedankt Hans!

Nu op weg met onze 7 meter lange, op links rijden georiënteerde mobile home. Je ontdekt hoe routinematig autorijden gaat... Wel 100x de deur open gemaakt ipv geschakeld, elke keer dat je een weg oprijdt goed bedenken welke helft je gaat rijden, de goede kant op kijken voor andere auto's, het zijn van die dingen die normaal vanzelf gaan, maar nu dus niet. Maar ja hoor, na 3 dagen rijden beginnen we al best een beetje linkse rakkers te worden.

Dag 1 met onze camper van Auckland naar het Coromandel schiereiland gereden. Nog geen uurtje onderweg en we reden al door de prachtigste natuur, een slingerweggetje langs de kust met aan de ene kan idyllische baaitjes en aan de andere kant van de weg groen beboste bergen. Wow! Zou het echt waar zijn, wat iedereen zegt, dat Nieuw Zeeland zo mooi is? Het eerste stukje gaat onze verwachtingen al te boven! Een relaxed campinkje aan Long Bay en onze dag was compleet geslaagd.
De volgende dag begon erg vroeg, de dames waren om 5 uur allebei wakker en niet meer in slaap te krijgen. Na een uur proberen ze stil te houden, hebben we het maar opgegeven en zijn we met zijn allen aan de wandel gegaan zodat onze buren wél een beetje konden uitslapen. Dat bleek een schot in de roos, wat een prachtig (en sereen in het vroege ochtendlicht) stukje hebben we gelopen! Later onze spulletjes weer ingepakt (hándig zo'n camper, gewoon alles bij de hand en veel meer ruimte dan in je backpack!!) en Lottes eerste stukje vrachtwagenlinksrijden. Dat viel heus nog niet tegen :)
Op naar de oostkant van het schiereiland naar het ons reeds aanbevolen succesnummer 'Hot Water Beach'. Daar hebben we 's avonds even gespiekt hoe het moet, om vanochtend toen de meiden weer vrij vroeg wakker waren (Juul vond het nodig om Saar wakker te maken omdat ze had ontdekt dat ze op de ruit kon tekenen omdat die giftig (mistig) was) als eerste op dit ongelofelijk mooie stukje strand neer te strijken en ons badje te graven. Op Hot Water Beach komt water uit een warme bron door het zand naar boven sijpelen. Dat water is zo'n 63 graden, dus echt te warm om zo in te gaan liggen, maar als je bij eb op de juiste plek een kuil graaft heb je een goede mix van warm bronwater en koel zeewater, en heb je een aangenaam badje met een uitzicht waar je u tegen zegt. Dat uitzicht werd een uurtje later weliswaar gedomineerd door de andere 50 toeristen in hun kuiltje, maar dat eerste uurtje hadden wij het strand mooi voor onszelf! Was weer een ontzettend leuke ervaring, en sja, zolang er zand, water, en een schepje in het verhaal betrokken zijn, zijn Julie en Saar gelukkig!
Vanmiddag zijn we een dorpje verderop naar Cathedral Cove gelopen, zo'n 45 minuutjes lopen over een mooi pad, Saar in de rugzak en Juul heeft een groot deel zelf gelopen. Trotse ouders :) Opnieuw adembenemende natuur, de landschappen kunnen zo uit een reisgids komen. De afgelopen dagen was het wat bewolkt en daarmee ook niet zo heet, maar vandaag was de lucht strak blauw, en de temperatuur ook meteen subtropisch. En wow, wat is die zee dan blauw!

We zijn pas 3 dagen serieus onderweg, maar het voelt al heel veel langer. We zijn al helemaal gewend in ons mobiele huisje, alleen stoot Bart nog gemiddeld 16 keer per dag zijn kop aan een randje, een kastje, of wat er ook maar in onze camper te vinden is waar je je hoofd aan kunt stoten. Ligt vast aan de camper.
Morgen gaan we weer een stukje verder naar het zuiden, op naar nieuwe avonturen!!
Bye bye!